De afgelopen weken waren nogal hectisch. Ik kan nog niet zoveel na m’n operatie, maar er moest wel e.e.a. in en aan het huis gebeuren om het klaar te maken voor de huurders. Daarnaast hadden we bezoek, dus Jacomien heeft de benen onder het lijf vandaan gerend en veel kilometers om iedereen op de juiste plek te brengen, gastvrouw voor het bezoek en daarnaast speelt ze ook nog eens voor verpleegkundige en verzorgt de wonden! En dat alles zonder te klagen! Love you! ♥♥♥

Veel schilderwerk is verricht waardoor het huis een moderner jasje heeft gekregen. De licht gele kleur is vervangen voor off-white, een hele lichte beige of creme. Gaten in het hek dicht gemaakt en de palapa vloer gebeitst. Ook het zwembad heeft een mooie facelift gekregen! Nieuwe tegeltjes en aanslag verwijderd waardoor het je weer fel-blauw tegemoet lacht in het zonnetje. Jammer dat ik er niet in mag. De orthopeed was erg streng… eerste 6 weken niet zwemmen! Kak!

Het is vandaag D-Day, want we zouden vandaag vertrekken…. Boehoeeeeee!
We hebben onszelf er al lang aan overgegeven dat het zo is, maar het voelt natuurlijk toch even als een extra pijnlijk moment. De voorlopige nieuwe datum staat nog steeds op 14 juli. Toch moet er ook deze week nog e.e.a. gebeuren want volgende week moeten we ons huis uit en kunnen we nog 2 weken in het huis van Marianne. Het voelt wel heel vreemd om volgende week ons huis te gaan verlaten terwijl we ook niet weten of we er ooit zullen terugkeren! Zo’n fijn, groot en leuk huis krijgen we niet snel nog eens! We hopen dan maar dat onze huurders er ook snel hun heerlijke thuis zullen vinden.

Afgelopen week hebben we (nou ja 80% Jacomien) veel ingepakt en opgeruimd. Gisteren hebben we een heel plukje huisraad op transport gezet. Met dank aan Roos & Martijn die zo lief zijn dat ze onze spullen in hun container willen meenemen naar Nederland!

NEDERLAND!?!?!?
Ja, je leest het goed…. Al zijn er nog genoeg momenten waar we anders kunnen besluiten hebben we voorlopig onze pijlen gericht om na onze reis weer in Nederland te vestigen. Al weten we zelf nog niet hoe goed we daar weer zullen aarden. De Antilliaanse levensstijl en zeker ook het weer hebben ons wel stevig vastgepakt. Het is niet uitgesloten dat we hier ooit weer terugkeren, maar vermoedelijk niet om te werken, dus dat zal een stevig tijdje duren. En qua werk liggen de kansen duidelijk wel in Nederland en uiteraard ook familie en vrienden die met open armen ons op zullen wachten…. toch?!?!