Na 2 weken Santiago hebben we dan onze bolide gevonden en zijn we op pad! He he, eindelijk dan!
Het duurde best wat langer dan van tevoren gehoopt, maar we zijn blij met de keuze en de aankleding. Eerder waren we op zoek naar een camper of busje, maar alles wat we aantroffen…. Niet al te best, te klein of te oud! Gaandeweg veranderde het idee en zijn we nu voor de meer praktische en stevige 4×4 ‘overland vehicle met tent op het dak’ gegaan. Altijd al een droom van Jacomien. Het is een mooie rode Toyota 4runner uit 2012 geworden. 138.000 km op de teller, luxe uitgevoerde kar met goede sterke motor. Lijkt geheel niet gek.
We hebben inmiddels een hele inrichting aangeschaft, en daarme ook een koelkast, keuken spullen, zelfs een toiletje en een heuse douche (met douche tentje)….. Ofwel we zijn compleet en klaar voor avontuur!

We hadden een veel nieuwere auto op het oog, maar we vonden dan onszelf dan wel echt teveel ’target’ worden. Na onze eerdere ervaring, woog dat toch zwaarder. Maar het bezichtigingsproces bij de Toyota Dealer heeft ons wel wat vertraagd. De nieuwere auto moest namelijk bij een andere vestiging vandaan komen en had heel wat voeten (en handen en vertraging) in aarde om ‘m te kunnen zien. De huidige koop hadden we al op dag vier gezien, maar pas een week later ook daadwerkelijk gekocht… Tsjaaaa… Vertraging hoort er ook bij! We hebben geschat dat we een week hebben “verloren” ten opzichte van de ideale aankooptermijn van een week.

Santiago is niet echt een bijzonder stad en hadden we vrij snel wel gezien. We bivakkeren in een hostel waar het wel bijzonder gezellig is. Verder vermaken we ons met alle rompslomp rondom de aankoop van de auto. Auto’s kijken, RUT (belastingmummer) aanvragen, en nog eens langs de notaris voor overdracht, en veel spullen kopen.

Maar nu we op pad kunnen is alles weer snel vergeten…. Off-road is geen enkel probleem en met de daktent en zonnepaneel op het dak kunnen we volledig en geheel zelfstandig op de basic campings of zelfs in de natuur kamperen! Eerder stond er een dakkoffer op maar deze hebben we laten vervangen voor een daktent. Tentline heeft ons uitstekend geadviseerd en mede geholpen om de solar op het dak te zetten.

De eerste nacht na het plaatsen van de tent brengen we nog door in Chili om te controleren of alles in orde is, maar al richting de grens naar Argentinië en Mendoza.

We kwamen eerder Alon en Manon, een Rotterdamse koppel, tijdens onze zoektocht tegen. Zij zochten ook een auto. Altijd leuk om ervaringen te delen. Zij rijden nu een Honda Pilot met soortgelijke tent en vertrokken twee dagen eerder met plannen om naar het zuiden af te reizen. We hadden dus al afscheid genomen, maar vlak nadat we de grens met Argentinië zijn overgestoken lopen we ze zeer toevallig alweer tegen het lijf. Samen zoeken we een geschikte kampeerplek op de iOverlander app en bij aankomst zien we meteen…. Spectaculair! ’s ochtends wakker worden is een feestje (al is het ook omdat Alon jarig is)!

Die dag kiten we op het meer…. Maar wordt eerder een aflevering “Hoe niét te kiten, met Jacomien en Koen”. Door het wegvallen van de wind in een gekke hoek kan Jacomien zichzelf nog redden, loopt een heel eind met de kite in de hand en komt 2,5 uur later weer terug op bestemming. Ik (redelijk over de zeik, na een (naar ik dacht) reddingpoging en ik Jacomien weer op zag stappen toen ik er bijna was) wil daarna het ook nog even van me af kiten, maar na een kwartier valt de wind volledig weg. Ik drijf af richting een punt van het meer en ben ondertussen met de kite aan het “zeilen” naar de kant. Self rescue, maar geen idee waar ik er uit kan. Gelukkig is een supper die op het punt staat te beginnen bereid om een redding uit te voeren en peddelt me richting een kant van het meer waar na een tijdje lopen Manon me vind. Alon en Jacomien zijn er ook weer bij na hun zoektocht naar mij en happily reunited kunnen we op zoek naar een volgende kampeerplek. Een dag later nemen we toch weer afscheid, vermoedelijk nu voor langer. We zullen zien!

Wij besluiten dat we het er niet bij laten zitten en keren terug naar het meer voor een nieuwe poging kiten de volgende dag (gelukkig met meer succes 😉 ). En dan staan we helemaal alleen op diezelfde plek….. Met deze beelden tot gevolg!

Tijdens het kiten ontmoet Jacomien iemand die een tip geeft om bij Dique Los Molinos te gaan kiten, vlakbij Cordoba. Die kant moeten we sowieso op dus zo begint de reis al een beetje vorm te krijgen…. We kwamen gisteren aan met een dikke wind en zo’n 150 kiters en vandaag een stuk rustiger, maar de wind nog wat meer! Kiters ter plaatse melden dat we zeer veel geluk hebben, want meestal is er niet zoveel wind. Kijk… zo moeten we hebben!

Onze route brengt ons de komende dagen langs Santa Fé en de meer dan schitterende Iguazu watervallen (zijn we al eens geweest, maar beslist geen straf om nog eens heen te gaan). Een volgende kitespot zal wellicht pas Brazilië zijn, maar we hebben er alweer 4 dagen kiten in Argentinië opzitten! Nice!

Kites en boards zitten daarom weer netjes ingepakt… Een goede organisatie is belangrijk in ons vehikel om niet steeds alles uit te hoeven laden of kwijt te zijn…. Tot nu toe missen we 1 batterij. Moet natuurlijk ergens zijn…. Maar waar!? (of toch ook gestolen?)

Inmiddels hebben we er alweer een week met de Red Runner of Rooie Rakker (We zoeken nog de perfecte naam) op zitten. De ruimte is echt wel een beetje schipperen. De tent op het dak heeft ingeklapt niet al teveel extra ruimte behalve een dekentje, en een 4Runner is best groot, maar beslist geen bus. Onze kitespullen nemen een hoop ruimte in beslag, evenals een koelkast/box, stoelen, tafel, keuken, toilet en kleren…. En dan nog de rest! Met een beetje stoeien past toch elke keer weer alles en is er zelfs nog een beetje ruimte over om de binnenspiegel te kunnen gebruiken.

Nog een mooi en voor ons gunstig feitje…. Als we hier in Argentinië naar cash wisselen krijgen we zo’n 25% extra pesos bovenop de officiële koers. En we wisselen natuurlijk niet via een gluiperig type in een steeg, maar gewoon via een Western Union wisselkantoor! De inflatie loopt hier zo uit de hand dat Dollar en Euro dus stevig meer waard zijn. We kregen een paar dikke stapels geld, want 1250 is ongeveer gelijk aan 1 Euro. En briefjes groter dan 10.000 hebben we nog niet gezien, maar meestal krijgen we veel 1000 en 2000. De prijzen van boodschappen trekken het helaas wel weer recht… 😆.

Het leven en de reis lacht ons zoals gewoonlijk weer toe en we zijn de vorige aflevering van dit blog al bijna weer vergeten, al is de scherpte er nog wel 😉