PAS OP! Een kleine fotobom in deze aflevering van onze reis!

Onze trip lang de kust eindigde in Olympic en daarna Seattle. Vanuit daar zijn we weer een klein stukje afgezakt naar Portland. Beide zijn echt wel leuke plaatsen om te wonen, denken we, maar we zijn op reis toch echt niet van de steden, we kunnen er best een dagje rond hobbelen, maar zet ons maar in de bergen of aan zee.

Onderweg naar de volgende bestemming volgen we een eind de Columbia rivier stroomopwaarts naar het oosten. Bij Hood River kan er weer gekite worden! Maar helaas is de wind niet waar Jacomien op gehoopt had. Het kan daar zeer lokaal goed blazen, omdat de temperatuur verschillen tussen het omliggende land de wind lekker kan laten aantrekken en dan de “The Gorge” tot een waar kite-mekka maakt. Het is daarom misschien wel de bekendste kitespot van het hele land. Nu is het er tot 18 knopen en vlagerig, en daar blijft het bij (18 knopen, of 5 Beaufort; Voor niet-kiters is dat al best heel veel wind, maar voor de meeste kiters begint het dan pas (net) leuker te worden). Een dag later proberen we het nog een keer iets verder bij Lyle, maar ook daar is de wind niet top en na een mooie rol over het zand (geen foto van) is er een schroef van het board kwijt. De reserveonderdelen zijn ff niet vindbaar. Einde oefening voor het kiten aldaar.

En dan is er een flinke afstand te overbruggen… Campert heeft net z’n 100.000 mijl-dag gevierd en mag nu kilometers vreten. 1250 km tot aan onze volgende bestemming, met eigenlijk geen hele grote highlights onderweg. We besluiten toch dat we het rustig aan doen en in 3 dagen de doorsteek maken, Campert gaat tenslotte niet zo hard en we hebben de tijd. We kiezen Route  90 die een hele leuke diverse weg blijkt. Lang volgen we de Columbia rivier nog, bos en vallei, afgewisseld met meren en vooral ook veel asfalt. We komen door wel 5 verschillende staten; Oregon, Washington, Idaho, Montana en waarna we op de 3e dag aan het begin van de middag in Wyoming en onze bestemming Yellowstone National Park arriveren.

We checken in bij de camping en gaan direct op pad; wat een bizonder park!
Nee (en ik zal niet ontkennen dat het wel kan gebeuren) echt niet weer een schrijffout, maar een kleine woordspeling! In de eerste middag hebben we direct het fototoestel volgeschoten met de eerste bizon die we ooit gezien hebben. Een stukje naast de weg, maar ver genoeg om wel uit te durven stappen. Wat een gaaf beest, zo groot en zo echt ‘wild beest’. We stappen onder de indruk terug de camper in en zijn blij vast één van het lijstje te kunnen afstrepen van wilde dieren die we wilden zien. En zoals het dan gaat…. In de middag vinden we velden vól met bizons! Sommige blokkeren zelfs de weg en gaan niet makkelijk aan de kant.

Naast de bizons zijn ook de “wilde” verhalen over Yellowstone zondermeer waargemaakt en zijn onze verwachtingen ruimschoots overtroffen. Het wordt vaak “het mooiste park” van de Verenigde Staten genoemd en in onze ogen duidelijk niet voor niets. In de foto’s die we gemaakt hebben is eigenlijk al geen goede selectie te maken. Het is allemaal mooi, gaaf of vertelt een deel van het verhaal. Stomende geisers, kleurige hot springs, bos, valleien, bergen, canyon, wijde landschappen, een enorm meer, rivieren en dus ook nog heel veel wilde dieren. Zeker door de thermische activiteit, overal uit de grond stijgen namelijk rookpluimen op, krijgt het af en toe iets magisch (soms met bijbehorende rotte eieren geur).

De auteur & fotografen willen er graag even bij vermelden dat alle foto’s onbewerkt zijn!!

Vanuit Yellowstone rijden we zo Grand Teton binnen…. Weer zo’n grote naam! Mooi, zeker wel door de grote besneeuwde pieken die overal bovenuit torenen, maar we zijn niet helemaal overrompeld. Misschien omdat we niet top geslapen hebben door de frisse nacht, misschien omdat we net uit een ander park komen, misschien omdat het wat heiig is, of misschien ook omdat we (door mijn heup) niet echt de grote hikes kunnen maken en daardoor niet alles kunnen zien. We weten het niet.

Veel rooskleuriger wordt het als Jacomien over de radio van een ranger iets opvangt over een waargenomen beer vlakbij. Het lag al op onze weg, en eenmaal ter plaatste blijken er al een aantal mensen staan te kijken. Veel dichterbij dan eigenlijk verantwoordelijk is, maar de zwarte beer trekt zich niets van het publiek aan en is bezig met de maaltijd (karkas van een hert ofzo). Daarnaast staan er al 3 rangers om het geheel in goede banen te leiden. Nice! Vink op het lijstje en we prijzen onszelf gelukkig met deze goede info en Jacomien d’r gehoor!
De volgende dag maken we een hike aan de rand van Jenny Lake en zien daar ook nog eens 2 elanden (een koppel moose) aan de rand van een ander meertje.

Ondertussen op de afgevinkte lijst van wilde dieren: Zwarte beer, eland (elk en moose), pronghorn (???), herten, coyote en heeeel veeeeel bizons (en eekhoorns). 
Alleen de grote katten (bobcat, cougar, mountain lion) en ook de wolf laten zich maar niet zien.

En dan staat er alweer een grote afstand op het programma…. We gaan richting Arches, en hebben een stop in Salt Lake City. Eerst drijven we uiteraard even in het Great Salt Lake. Nog niet het meest zoute deel van het meer, maar genoeg om het hoofd en fictieve krant boven water te houden 😉

De stad is niet vreselijk veel aan, maar we moeten even wachten. In een poging iets mooier te maken heb ik een deel van het solar systeem gesloopt. Ay… Nieuw onderdeel besteld maar deze komt pas een dag later in de avond aan. Dus we vermaken ons wat in de binnenstad van Salt Lake City en doen een rondje in het sportcentrum en zwembad. Goed voor het heupje ook.

Ik ben weer enigwat mobiel. De ene dag gaat het beter dan de andere. Lopen gaat weer zonder stok, al mis ik ‘m af en toe wel als ik wat vermoeider raak. Maar hikes tot 5km gaan redelijk. Het is nog wel stevig mank, maar dat moet er in de komende maanden ook weer uit slijten. Het heeft ook voordelen…. Iedereen gaat voor je aan de kant of stopt (en anderen kijken wantrouwend of meelijwekkend).

Al schrijvend aan dit blog springt de kat van de Alpaca boerderij waar we gisteren stonden te overnachten op schoot. Leuk en mooi beest, maar een beetje lastig tikken is het wel, want mevrouw stopt niet met aandacht vragen tot er stevig geaaid wordt. Toch erg gezellig want we missen onze eigen poezels uiteraard!

Waar we ons de afgelopen tijd even in vergist hadden waren de nachtelijke temperaturen in het noorden. Die gaan tot rond het vriespunt en dat is al een paar keer best fris gebleken.
Slapen is over het algemeen wel erg lekker, het koelt namelijk bijna elke nacht genoeg af zodat een fan of airco echt niet nodig is (en hebben we ook niet), maar soms dus echt wel te koud voor de camper. Extra dekentje en een koude neus en de kachel een keertje aan, dan redden we het uiteraard ook wel weer.

Momenteel staan we aan de andere kant van het spectrum en worden dit waarschijnlijk onze warmste nachten. We staan nu aan de rand van Arches Natural Park, maar dat ligt in Utah en in warmere oorden! We constateerden zojuist dat we voor het eerst ‘s avonds buiten hebben gegeten! Eigenlijk wel altijd met de deur open, maar nu dan ook daadwerkelijk buiten. We kijken prachtig uit en zijn blij met de keuze voor de slaapplek voor de nacht…. Nu nog slapen in de warmte 😉