Even een woordje vooraf; dit bericht is wederom veel te laat!
Zoals ook eerder al geschreven we zitten er lekker in, maar (huidig) in Peru maken we ook lange dagen in de auto, waardoor het blog er een beetje bij inschiet. Om niet alles tegelijk te hoeven vertellen hak ik het geheel op in meerdere stukken. We zijn dus inmiddels al iets verder op reis. Dus goed en slecht nieuws…. Jullie zijn hierna nog niet helemaal bijgepraat, maar… wat in het vat zit verzuurd niet!

Bolivia en benzine troubles
Niet lang na ons vorige bericht rijden we Bolivia binnen. We hebben in de dagen ervoor begrepen dat de benzine-situatie niet al te best is en dat er lange rijen voor de pomp staan. Als buitenlander hebben we nog minder kans op wat litertjes aan de pomp…. Daarnaast hebben we natuurlijk helemaal geen zin om in een rij van 100 auto’s te staan.

We kopen bij een van de laatste tankstations voor de grens 2 tankjes met 20 liter en hebben er zelf ook al 2 van 10 liter…. 60 Liter extra dus. Als we niet te ver van de weg af hoeven en de wegen niet al te slecht zijn (met name dit is onze vrees) dan redden we het tot de grens bij het Titicaca met Peru. Het is nog regenseizoen in Bolivia (al merken we daar niet heel veel van) dus we hoeven niet veel behalve auto rijden en eten en slapen. Het hoogland ligt echter op 4000m, dus we moeten aardig omhoog en benzine verbruik op hoogte is ook ietsje meer. Er zit wat onzekerheid in de reis, maar we zullen er heus wel komen… Toch? of ergens een paar litertjes benzine scoren (of desnoods alcohol/ethanol)…. Toch? Slik!
Nadat we eenmaal de auto voor de laatste keer volgooien is het rijden met geknepen billen (rijdt heus niet lekker!) elke dot gas teveel voelt als gevaar om een minuut de auto duwen aan het einde…. Elke berg gaan we met 50 op en uitrijden naar beneden….

De reden van het benzine-tekort is kinderlijk simpel…. het land kan niet meer aan (meer) benzine komen, omdat er geen geld voor is…. “Geen geld voor is?!? Maar er wordt toch voor betaald aan de pomp?”, hoor ik je denken. Maar precies daar gaat het dus mis… De prijs is jaren geleden door de overheid vastgezet op 3 Boliviano, en dat terwijl de inkoop uit het buitenland ongeveer 6 Boliviano kost! Hmmmm…. ja daar gaat iets scheef, niet?! Maar om het volk niet nog meer in opstand te laten komen laten ze het maar zo, met dit soort situaties tot gevolg.
Er wordt ook wel binnen het land benzine en diesel geproduceerd, maar dat is slechts ten dele genoeg. Met name diesel komt van buitenaf. Dat is dan ook precies ons gelukje, want de Road Runner rijdt op benzine. In Uyuni is de rij voor Dieselauto’s en met name vrachtwagen ENORM lang…. maar de rij voor de benzine is aanzienlijk korter. Jacomien gaat met haar vriendelijkste gezicht even vragen of het ook door buitenlanders getankt kan worden…. “Nee!” gevolgd door…. “….maar bij de andere pomp wellicht wel!”. Eenmaal daar aangekomen blijkt ook daar de rij niet al te lang. Er staan zo’n 15 auto’s voor ons en inderdaad…. we mogen tanken! We betalen wel het Gringo (witte buitenlander) tarief, maar dat vinden we (anders dan vele andere overlanders) helemaal niet erg. De korting op benzine is om het volk te steunen niet om de toeristen te pleasen. Er wordt nog even de vraag gesteld of het zonder bonnetje mag en krijgen dan nog 1 Boliviano korting. De dame helpt ons met “heel veel plezier”….. Ja, die heeft een goede dag! Ca-ching!

Ook in Bolivia wisselen we tegen hele andere koersen dan de banken aangeven…. voor elke Dollar krijgen we zomaar 11 tot 12 Boliviano, terwijl de officiële koers rond 7 ligt. De wisselaars vind je in elke (hoofd)straat en staan met grote borden en een een klein standje. De voorwaarde is wel dat het dan pér-fec-te briefjes van 100 Dollar moeten zijn…. van de nieuwste uitgave (blue dollar). De oude leveren beslist minder op, evenals 50 of 20. Een gevouwen oortje, scheurtje of iets geschreven is ook gerust 10% minder of zelfs afwijzing. Van Aruba hebben we een klein stapeltje meegenomen en speciaal gereserveerd voor dit soort wissels.

Rotsen Dromen
Bij Tupiza gaan we eten bij een lokaal restaurantje die ook leuke tours aanbiedt. De bediening in het restaurant blijkt tevens de gids en voor we het weten vragen we naar een tour de volgende dag…. Hij twijfelt even, maar al vrij snel besluiten we om te gaan. Dit gezien we geen haast hebben (en zolang we niet extra kilometers hoeven rijden), dus we plakken er een nachtje aan vast.
De gids, Jose, is een erg goede prater. Het liefst staat hij stil als we praten, maar benadrukt ook elke keer dat we wat achter lopen op schema… Hahaha. Hij is erg begaan met zijn land, de natuur, en vertelt ook een hoop gekleurde verhalen over politiek en voorvallen waar we wat aan twijfelen. Maar hij weet ontzettend veel van de geologie, flora en fauna van de regio. En daarbij hebben we een prachtige wandeling van 7 uur voor ons liggen. We rijden met een mini auto richting de bergen, waar we maar net met z’n vieren in passen, en door een rivierbed waar wij met de 4runner zouden denken…. Nou, als het niet hoeft…..

De gids stelt de vraag “Weten jullie wat rotsen dromen?”… ? Wij kijken eerst elkaar en daarna hem onbegrijpend aan en hij geeft het antwoord voor ons; “Elke steen droomt van een dagje aan zee!”
Met een stapel kleurenkaarten in zijn hand komt er gelukkig ook een uitleg bij. Hij legt uit het geheel een cyclus is en al miljarden jaren plaatsvindt. Een steen op een berg valt en komt op een gegeven moment wellicht in een riviertje terecht waarna het proces verder gaat, valt uiteen in kleinere brokstukken en uiteindelijk in klein grind of zelfs zand…. zo belandt het uiteindelijk op de bodem van een oceaan waar in hele lange tijd een nieuwe laag op de bodem ontstaat die weer samengeperst wordt tot steen. Door het verschuiven van de aardplaten kan het gebeuren dat die laag boven water uitstijgt en als berg omhoog geduwd wordt. En daar is de cirkel weer rond…. nieuwe stenen kunnen beginnen met dromen.

Hij buigt de kleurenkaarten tot een boog en laat zien dat de verschillende lagen door erosie in de kleuren van de bergen terug te vinden zijn. AH!! Dat zijn dus al die verschillende kleuren gesteente waar we steeds doorheen rijden en soms rechtop staan….

Ook tijdens de wandeling lopen we tussen de aardlagen die vele verschillende kleuren kennen…. Zwart, Rood, Wit, Grijs…. Al die kleuren blijken bij een specifieke periode in de tijd te horen. Het Krijt, enz…. Af en toe roept Jose dat we weer in een “andere tijd” zijn beland. Verder wijst hij ons 15 verschillende soorten cactussen aan en eten we de lekkernijen van zijn land.
Het was een pittige wandeling met behoorlijk klimmen, maar ook ik heb het gered. Ik vond het best een uitdaging, maar ik denk dat Jose het af en toe wel spannend vond zo’n manke mee op tour….

Uyuni
We nemen vast een kijkje bij de zoutvlakten. Maar er blijkt na de vele regenval nog veel teveel water op de vlakte te staan. Het is wel een fantastische aanblik…. een grote witte spiegel. We zien de bergen aan de “overkant” maar die zijn heel erg ver weg.
De auto’s die wel verder rijden nemen groepen toeristen mee, maar wij willen het onze auto niet aandoen en ook is het lastig te zien waar je wel of niet kunt rijden. Op de terugweg, komen we hier nog een keer langs…. Hopelijk is het dan opgedroogd en doen dan een nieuwe poging, want een keertje overnachten midden op de vlakte is wel een gave ervaring denken we.

Titicaca, Copacabana
Na een paar dagen flink doorscheuren komen we aan bij het Titicaca meer. We doorkruisen 2 grote steden Oruro en La Paz. Geen pretje om doorheen te rijden. Gelukkig zijn we wel wat gewend van rijden in een stad, maar de mentaliteit in een stad in Zuid-Amerika is toch “net” even anders dan bijvoorbeeld in Nederland. Het begint er al bij dat bijna alle auto’s taxi’s zijn… (in Amsterdam vond ik het al een scheldwoord van de bovenste plank; taxichauffeur!! Meer wrijving met medeweggebruikers is er niet…. Mocht ik dat ooit tegen je zeggen, berg je dan maar 😉 ). Maar hier rijdt vrijwel iedereen op die manier….. een motortaxi, busje, auto of meer riksja-achtig… Allemaal taxichauffeurs met allemaal het meeste haast en schieten links en rechts voor je langs om vervolgens keihard op de rem te trappen om iemand in of uit te laten stappen. Tel daarbij op alle vrachtwagens en bussen, mensen en dieren die te pas en te onpas de weg oversteken.
En dan wij… 2 onschuldige toeristen in een flinke auto die we graag zonder deuken weer verkopen!

We komen zonder kleerscheuren aan in Copacabana en vinden geen camping, maar wel een leuk ho(s)tel. Prima kamer met een terrasje en het stadje op loopafstand. En goed voor de benen want het ligt tegen de heuvels aan.
Ook hier vinden we een gids die ons de volgende dag kan meenemen naar de eilanden van de Zon en Maan. Samen met hem stappen we op een boot samen met een aantal anderen die ook de eilanden bezoeken. Hij vertelt ons veel over de eilanden, de tempels en de status die ze ooit hadden. En zo leren we ook over de Inca’s, maar ook de oudere bevolkingsgroepen Aymara en nog weer daarvoor.

De Inca’s vallen bij ons een beetje van hun voetstuk door het verhaal…. Waarom zul je vragen? Op school leer je al over de Inca’s en hun manier van bouwen en “steden” waar nu nog grote delen van te zien zijn en Machu Picchu is dan ook een naam die vrijwel iedereen wel kent. In onze gedachten stonden ze qua oudheid en wellicht ook niveau gelijk aan de oude Egyptenaren. Maar dit volk blijkt feitelijk de meest recente beschaving van het continent tot de kolonisatie door de Spanjaarden. Het tijdperk loopt van rond 1400 en tot het jaar 1535 ongeveer…. Daarbij blijken die Inca’s zelf (ook) helemaal geen vredelievende mensen te zijn geweest. We begrijpen dat de Inca’s met oorlogen hele volkeren onder zich schaarden en hele gebieden veroverden en waarna men naar de nieuwe Inca stamhoofden moest gaan gehoorzamen en zeer zware (slaaf-achtige) arbeid moesten gaan verrichten. Inca’s brachten dan wel weer kennis en waren zeer goed onderlegd in bouw en agricultuur. En dan ook nog hun menselijke (soms nog levende) offers….. Brrrrr. Tsjaaa…. zo leer je wel wat, maar wordt het beeld er niet beter van!

Dat daarna de Spanjaarden en Portugezen met harde hand over het hele continent de Inca’s een kopje kleiner hebben gemaakt, oude cultuur kort en klein hebben geslagen en hun koning (en religie) hebben opgedrukt, hebben we ook geen mooie woorden voor over…. En wij Nederlanders waren natuurlijk ook zeker geen lieverdjes in die tijd.

Het hoofdstuk Peru (waar we al een maand zijn…. ) volgt snel! (denk ik, haha)

Een laatste update voor wie het nog niet weet;
We verhuizen na onze reis (over een dikke maand al!) naar Zeeland…. Nou ja…. Als we een huurhuis vinden tenminste (wat een gedoe!). Jacomien heeft een baan in Goes gevonden!